Kara çalıyı tanır mısınız sevgili okurlar? Tüm özellikleriyle tanıdığınızı sanmıyorum. Tanımanız için o çalılar içine palazınızın ya da oğlağınızın kaçması gerek. Siz de peşinden koşacaksınız. Karaçalının dikenleri ayaklarınıza batacak.Bacaklarınızı kanatacak. Şalvarınızı yırtacak. Bunlar da yetmez tanımanız için: Gurbete düşmeye görün. Köyünü..

Kara çalıyı tanır mısınız sevgili okurlar? Tüm özellikleriyle tanıdığınızı sanmıyorum. Tanımanız için o çalılar içine palazınızın ya da oğlağınızın kaçması gerek. Siz de peşinden koşacaksınız. Karaçalının dikenleri ayaklarınıza batacak.Bacaklarınızı kanatacak. Şalvarınızı yırtacak.

Bunlar da yetmez tanımanız için: Gurbete düşmeye görün. Köyünüzün özlemiyle yanar tutuşursunuz. Her şeyini öyle bir özlersiniz ki; ama ille de o kara çalılar. En iyisi bu özlemi o büyüleyici anlatımıyla Karacaoğlan’a bırakalım:

Nazlı Olur Güzellerin Eyisi
Deli Gönül Güzellerin Delisi
Gayrı Bizim Elin Kara Çalısı
Gül oldu gidelim bizim ellere

Karaçalılar içinde mor menekşeler biter. Bugünkü parklarda görülen hercai sözcüğüyle anlatılanlara hiç bezemez. Uzaklardan duyulur kokusu. Ne kokudur ama! Yeryüzünde onu anlatabilecek bir dil yoktur; ancak yaşanabilir.

İşte beş yüz yıl önce zamanın elimizden ve gönlümüzden çekip alamadığı Karacaoğlan bu karaçalılar arasında yaşadı. Ayağının basmadığı toprak, değmediği taş kalmadı Toros Dağları üstünde.

Dolaşmak, gezmek, yeni yerler görmek Karacaoğlan’ın yaşam biçimidir. Yine bir gün karaçalılar arasında gezinirken hoş bir koku duyumsar. Uzun uzun soluyarak kokunun yönünü bulmaya çalışır, bulur da! Kokudan yana yürümeye başlar. Yürüdükçe yol kısalır,koku yoğunlaşır.
Çok geçmeden karaçalıların birinin içinde menekşelerle kucaklaşır. Menekşeler sere serpe yayılmıştır çalıların içine. Tümünün de boynu eğridir. Doyumsuz güzelliği bir süre seyreder. Burnu menekşelerin kokusuna, gözleri güzelliklerine, beyni de anlamına odaklanır.
Bu duyguyu anlatmadan duramaz ölümsüz ozan. Anlatım aracı da her zaman söz ve saz. Alır sazı eline. Menekşenin baygın kokusuyla birlikte yanık bir ses yayılır çevreye. Yolunuz bir gün o ellere düşerse menekşe kokusuyla karışık o sesi duyar gibi olursunuz.

KADİR MEVLÂM SENİ ÖĞMÜŞ YARATMIŞ

Kadir Mevlâm seni övmüş yaratmış,
Çiçekler içinde birdir menekşe.
Bitersin güllerin harı içinde,
Korkarım yüzüne batar menekşe.
Yaz gelir de, heveslenir bitersin,
Güz gelince başın alır gidersin.
Yavru niçin boynun eğri tutarsın?
Senin derdin benden beter menekşe.
Senin meskenindir kayalar sengi,
Kokusu menekşe, güldür irengi.
Aradım dünyayı, bulunmaz dengi,
Güzel yatağında biter menekşe.
Bakmaz mısın Karac'oğlan halına?
Garip bülbül konmuş gülün dalına.
Kadrin bilmeyenler alır eline,
Onun için eğri biter menekşe.